όσο πιο μακρια

ξεχνάς , πετώντας μακρια.

καλα τα λεει ο αγαπημένος Γιάννης.

Θυμάσαι??

και απο κει που έχεις συνηθίσει τόοοσα χρόνια να κάνεις παρέα με μεγαλύτερους γιατί οι συνομηλικοι σου δε σε θέλανε και μεταξυ μας ούτε και συ τους ήθελες, ξαφνικά αρχίζεις να μιλάς και να συζήτας φιλοσοφικά με μικρότερους! Τι περίεργο!

Και κει που λες. α. μαλλον μεγαλώνω και ηρθε η ώρα να μετάδωσω τις γνώσεις μου στις επόμενες γενιες ,σκεφτεσαι. κατα πρωτον ποιες γνωσεις βρε νουμερο και κατα δευτερον μήπως αντί να μεγαλώνω μικραίνω πάλι?

τέλοσπαντων ας μην ξεφευγουμε. συζητας λοιπον με τους κατα πολυ μικροτερους , ξερεις αυτους που ειναι ακομα ελευθεροι, γεματοι όνειρα και όρεξη για ζωή και αληθινους έρωτες και βόλτες και περιπέτειες και άδειοι απο εμπειρίες και συμπλέγματα και εγωισμό και παιχνίδια εξουσιας.

δυο πραγματα λοιπον συμβαινουν.
Αφενός πρέπει να προσέχεις πολύ τι τους λες . να μην τους μαυρίζεις την ψυχή . επειδη εφαγες εσυ σκατα δε σημαινει οτι θα φάνε και αυτοι. ο καθένας κανει τις επιλογές του. και να φανε όμως θα είναι τα δικά τους . και απο κει κάτι θα μάθουν. και εσύ εκεί θα είσαι να τους βοηθήσεις να μην ξαναφάνε. αλλα σε παρακαλω, μην τους γκρεμίζεις τα όνειρα με τον κυνισμό σου.

Αφετέρου αρχίζεις και θυμάσαι. Θυμάσαι την ένταση με την οποία όλα συνεβαιναν. τίποτα χλιαρό. τα σιχαινόσουν τα χλιάρα.τα έφτυνες κατάμουτρα. ήθελες μόνο τα άλλα, μια φωτια μια καταψυξη. μέχρι που κάηκες . τόσο πολυ που τα χρόνια έχουν περάσει και δε θέλεις να θυμάσαι τίποτα . και όταν θυμάσαι, θυμάσαι μόνο τα άσχημα . τόσο πολυ κάηκες που ακόμα δεν έχεις βγάλει καινούριο δέρμα. πάνε τόσα χρόνια και νιωθεις γερασμένος και κουρασμένος και γεμάτος σημάδια. και πλεον αποζητάς τα χλιαρά. έχεις ξεχάσει να ζεις. ή φοβάσαι. τόσο πολύ που ακόμα και τα χλιαρά σε καίνε. Αν είναι δυνατόν ! Εσένα που σ άρεσε να σβήνεις τα κεριά με τα δάχτυλα σου.
Γι αυτό λοιπόν,


" να μάθεις να φεύγεις. "

http://messornot.blogspot.gr/2014/07/blog-post_20.html

Explode

παρατηρεις σε κάποια φάση ή στο επισημαίνουν οι αλλοι ότι είσαι χάμενος στον κόσμο σου μονίμως και ότι μιλάς ανυσηχητικα πόλυ με τον εαυτό σου.

αύτο μπορέι να σημαίνει οτι μιλας εσύ με τον εάυτο σου το οποίο ειναι κάτι που το κάνουν όλοι οι ανθρωποι και αν δεν το κανουν ίσως θα πρεπε. είναι κάτι σαν αυτο που λένε οι επιστήμονες αυτοκριτικη και άλλα τέτοια. τελοσπαντων όπως και να χει καλο έιναι να το κανεις. ως ένα βαθμό βεβαια.

από την άλλη μπορει να πλάθεις διαλόγους στο μυαλο σου και με αλλους ανθρωπους. συχνά. και κάθε φορά που λες χμμ μάλλον πρεπει να γίνει και υπαρκτος αυτος ο διάλογος , αυτος ο αλλος ανθρωπος ποτέ δεν ειναι εκει. και ετσι συνεχιζεις να μιλάς με τον εαυτο σου. δε φταιει κ αυτος ο αλλος φυσικα. ο καθενας έχει το δικο του ρυθμο και πρεπει καπως να γίνει ενας συγχρονισμος.που μαλλον δεν θα γίνει ποτέ. αλλα ας μην είμαστε απαισιόδοξοι.

υπάρχουν βέβαια και οι αλλοι φανταστικοι διαλογοι που δε θα τολμησεις ποτέ να τους κάνεις πραγματικους γιατί ο αλλος πιθανότατα χέστηκε εντελως για το τι έχεις να του πεις ή δεν προκειται ποτε να σε ρωτησει και δε θα ρίξεις τα μουτρα σου να ξεκινησεις πάλι εσύ κουβεντα. 

και φυσικα υπαρχουν και εκεινοι οι διαλογοι που σιγούρα δεν θα του κάνεις ποτέ γιατι απλά ο άλλος γνωρίζεις ότι δεν ακουει/ καταλαβαινει τίποτα οποτε με τα χρονια έχεις μάθει να μην αναλωνεις το χρονο σου τοιουτοτρόπως. απλά τα σκεφτεσαι και φαγώνεσαι μόνος σου. 

και κάπως έτσι έχεις αρχίσει να ξεχείλιζεις απο ασυνάρτητες και εμετικά συγκεχυμενες σκέψεις πού αγωνιούν να αποτυπώθουν μπας και μπουν σε μια σειρά στο κεφάλι σου. έτσι φτιαχνεις ένα τετοιο πραμα και αρχιζεις να γράφεις να γραφεις να γραφεις και βασικα χεστηκες ποιος και αν θα τα διαβασει καποιος. νταξει δε χεστηκες εντελως βεβαια γιατι αν δε σε νοιαζε θα τα γραφες και σε ενα κωλοχαρτο και θα το καταχωνιαζες σε ενα ντουλαπι. αλλα τελοσπαντων σε ιντριγκάρει και λιγο το αν θα μπορέσει κανείς να ακολουθήσει τον ανύπαρκτο ειρμό σου.

https://www.youtube.com/watch?v=Uwgqug0rJw0

HΟΜΕ

Έρχεται αυτή η σκέψη λοιπόν και σου χτυπάει την πόρτα μετά από χρόνια.
η μάλλον το κεφάλι.
και σου μιλάει.
ακατάπαυστα.
και της μιλάς και εσύ.
προσπαθείς να την αντικρούσεις αλλά παράλληλα σκέφτεσαι ότι μπορεί να έχει και απόλυτο δίκιο.
ότι δηλαδή από εκεί που ήσουν από τα πιο αντικοινωνικά παιδιά του σχολείου, τα τελευταια χρόνια ξέρεις και τις πέτρες.
και διψάς να γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους και να αλλάζεις παρέες και πότε δε χορταίνεις, λες και οι άνθρωποι είναι ρούχα, λες και τους τρως το είναι τους και μετά τους πετάς γιατί βλέπεις ότι δε σου ταιριάζουν.

Και πάνε τόσα χρόνια και ακόμα δεν έχεις βρει όχι δυο τρεις αλλά ούτε έναν άνθρωπο να του μιλάς χωρίς να φιλτράρεις τις σκέψεις σου ξέροντας πως ότι και να του πεις δε θα το παρεξηγήσει και εκεινος το ιδιο.
Να αγκαλιάζεστε γιατί είναι ανθρώπινο και όχι ερωτικό ή πρόστυχο.
Να ακουτε την ίδια μουσική .
Να δίνετε έμπνευση ο ένας στον άλλο και συμβουλές και κριτική και να κάνετε αυτή την εποικοδομητική αντιπαράθεση (ουτοπικός όρος σχεδόν) που άπλα συζητάτε διαφορετικές οπτικές γωνιές χωρίς κανείς να προσπαθεί να επιβάλλει τη γνώμη του . Να . ατελειώτα να.
και εκεί που έχεις συμβιβαστεί με την πραγματικότητα του ότι όλοι είμαστε διαφορετικοι και μαθαίνουμε να ζούμε και να αποδεχόμαστε τους άλλους όπως είναι και μπλα μπλα
τσουπ . να ένας τέτοιος .
και ακομα πιο ξαφνικά μέσα από ένα ταξιδι-δώρο κυριολεκτικά και μεταφορικά  ΤΣΟΥΠ ! και αλλοι τετοιοι άνθρωποι . από αλλες χώρες . και καπου εκει αρχίζεις και νιώθεις αυτη τη λέξη που στα ελληνικά δεν ξέρω αν υπαρχει ίδια αλλα αν υπάρχει ας με ενημερώσει κάποιος , ΗΟΜΕ. και πριν προλάβεις να ξεχειλίσεις από αυτό

τσουπ . πίσω στην κάθημερινοτητα. άντε προσαρμόσου τωρα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΕΡΩΝΤΑΣ?? (ii)

Και είναι και αυτός ο άλλος ο έρωντας που υπάρχει χρόνια και πάει κ έρχεται και σε ζαλίζει μόνο στιγμιαία.

Και είναι και λίγο βρώμικος ή παράνομος ή κάτι και όσο και να θες να αντισταθείς αυτός πάντα σε συνεπαίρνει σαν παλιρροϊκό κύμα . Σε βρίσκει εκείνα τα μαύρα βράδια που έχεις χάσει τον εαυτό σου πάντα κάπου αναπάντεχα και απροειδοποίητα και σε σπρώχνει λίγο, όσο έχεις ανάγκη, για να ξανασηκωθείς . Και μετά φεύγει και δε σε νοιάζει . τον ξεχνάς και εξαφανίζεται γιατί είναι από αυτούς τους έρωντες τους ελεύθερους που βασίζονται στη χημεία και όχι στην εξάρτηση και την εξουσία.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΕΡΩΝΤΑΣ ?? (i)

Αυτό ρωτούσα τους γονείς μου όταν ήμουνα παιδί. Νομίζω πως ακόμα δεν έχω καταλάβει.

Είναι λοιπόν αυτός ο ένας έρωντας, ο σχεδόν κρυφός .

Αυτός που τον κλείνεις στα σπίτια , τον κρατάς μόνο για σένα και τα μάτια των αδιάφορων αγνώστων. Δεν τον μοστράρεις στους φίλους σου σαν καινούριο αυτοκίνητο. Σχεδόν σαν να ντρέπεσαι γι αυτόν, αλλά χωρίς να ντρέπεσαι όντως. Σαν να φοβάσαι να τον δείξεις αλλά χωρίς να γνωρίζεις τον ακριβή λόγο. Και στην αρχή η αλήθεια είναι πως το γουστάρεις, σε εξιτάρει και έπειτα όμως σε κουράζει και συνηθίζεις. και κουράζεσαι .και συνηθίζεις. και ο καιρός περνάει και τίποτα δεν αλλάζει. Και εσύ προσπαθείς και αυτός αργοπεθαίνει. Ώσπου κάποια στιγμή πεθαίνει εντελώς. Και το μόνο που περισσεύει είναι αυτό το γαμημένο παράπονο, που δεν τον έζησες ποτέ στα άκρα του. Γιατί τελικά τα ημίμετρα είναι για τους χέστες.